9 Aralık 2008 Salı

'Biz Hiçkimseyiz' Demiş Kara Ruh



Marilyn Manson'u yazacağım hiç aklıma gelmemişti bugüne kadar.

Aslında, birgün böyle bir yerde yazacağımı bile hayal etmiyordum ama kader, ne yapıla ne edile :)

Kadınsılığını (ya da kadınsı yaşam tarzına karşı hayranlığını belki de) M. Monroe'dan, anarşist, sistemle uyuşmaz, halk düşmanı ib.etor tarafını ise Charles Manson'dan alan şizofrenik Amerikalı bir müzisyen Marilyn Manson.

Çirkin, ürkütücü, son derece itici ve rüküş bir dış görünüşe sahip olmak için belli ki kendisi bir taraflarını baya bir yırtıyor.

Zamanında heavy ve death metal guy olarak Marilyn Manson'ın sahneye çıkışına sevinenlerden değildim. Zamanla değişen dünya görüşümle paralel olarak müzikteki değişimleri de hafiften kabullenmeye başlamıştım. M. Manson o dalgada yeralanlardan birtanesiydi.

O dalga esnasında kendisine gereken şans verildi ve olumulu notla elemelerden geçti :)

Hastası olmasam da beğendiğim parçaları ve fikirleri vardır. Kimisine göre, tek kişilik cinselliğin hazzını artırmak için kaburga kemiklerini aldırmıştır. Başkalarına göre sataniktir (satanik diye birşey mi var, satanisttir o satanist :P). Kimileri de adamın(!) ne olup ne olmadığını belirleyemediklerinden saçma ve sapan tanımlama ve karşılaştırma yöntemlerine başvururlar Manson sözkonusu olduğunda.

Oysa ki ne kadar gereksizdir her çeşit kategorizasyon. Sınıflandırmalar açıklamaya çalıştıkları kavram ya da kişileri kısıtlamaktan ve dar kalıplara sokup sıkıştırmaktan öteye gitmez. Tabi belli başlı bilim ana ve alt dallarını ayrı bir sepete koymakta fayda var.

Manson'ı kişisel algılama tavrım müziğiyle ilgilidir tamamen. Kaldı ki, tipine bakıp ta kendisini yargılamaya kalkışırsam içimdeki tutucu/irticacı(!) insan gayet de rahatsız bir şekilde hortlayabilir :P

Rahatsız çocuk ruhları, tavan arası korkunç öğeler, yaşayan hortlak aile portreleri ve toplum kokuşmuşlukları gibi konulara değinen sevgili Manson hasta ruhunu dinleyicilerine bu şekilde iletir, onları zehirler, bazen de zaten zehirlenmiş olanların bazılarının zehirlerini dışarı atmalarına yardımcı olur. Biraz sanki; nasıl duygu ekersen, ona göre bir kalleşlik biçersin Manson'dan :))

Manson'un melodilerinde bir Monroe tatlılığı sezilmez değildir. Ancak Charles Manson'un nitelikleri daha çok benimşenmiştir sanki. Bana öyle gelir ki, Manson'daki Monroe hayranlığı yeterince sağlam değildir ya da Charles Manson aşkı o kadar büyüktür ki adeta Manson'a ruhunu satmış gibidir.

Daha da ötesinde - belki - sanki bir Jedi'ın kendisini Kara Güç'e teslim edip, nimetlerinden yararlanırcasına terör estirir (mesela yani) gibime gelir.

Evet! Tahmin doğru. Kara Güç metaforu Charles Manson için kullanılmıştır. Manson da bu gücün efendisi olmaya çalışmaktadır - belki öyle, belki değil.

Bu kadar felsefe parçaladıktan sonra şunu belirtmem gerekir ki, Marilyn Manson benim için daha çok eğlencedir. Felsefe işin tuzu biberidir sadece. Hani bazen hayatın son derece anlamsız öğelerine gereksiz şekilde anlam katmaya çalışırız ya, onun gibi birşey benim buradaki yanarlı dönerli laf salatam.

Afiyet olsun!



Marilyn Manson - The Nobodies(live Rock Am Ring 2005) - For more amazing video clips, click here




P.S: Kişisel favorim - The Nobodies! favit'te oku

4 yorum:

Selin dedi ki...

duygularım karışık :)
adam hasta ruhlu bir kere, kesinlikle normal değil ve bir insanın normal olmaması onu sevmek için şanahe bir sebep! hayranı sayılmam ama sevdiğim şarkıları da var tabi. karıştığım nokta şu, popüler olanın peşinden koşan kitle var ya, o kitle bu adama "metal müziğin en baba ilahı" muamelesi yapınca orda bir duruyorum. bahsettiğim kitle popüler ve basit olan müziği seviyor, aynı zamanda marilyn manson'ı ilah olarak görüyor. ben rock ve metalin bir felsefesi, diğer müziklerde olmayan bir duruşu olduğuna inanıyorum ve bu konuda marilyn manson'da da bir ışık görüyorum. metal müziğin en baba ilahı olamaz bi kere orası kesin ama ben mi yanlış yorumluyorum, aslında gayet basit şarkılar yapıyor da ben mi yanlış düşünüyorum, yoksa gençlik bahsi geçen felsefeyi anlamadan salt popüler olanı da mı ilah sayıyor o noktada takılıp kalıyorum. bak yorumu da yeterince açık yazamadım zaten :)) dedim ya hislerim karışık bu adama karşı diye, birilerinin gördüğü gibi ilah değil ama dinlenir diyip geçmeliyim herhalde :)

Besimi dedi ki...

ilah yaratma gereksinimi sürü psikolojisine sahip sözde dinleyici kitlede var bence. Manson'ın ilah olma gibi bir gayesi olduğunu zannetmiyorum. aslında derin bir felsefesi olup olmaması da önemli değil. adam eğleniyor, beni de eğlendiriyor. seni de eğlendiriyorsa bence uydurmasyon/yapmacık dinleyicilerden kendini soyutlamalısın.
kızgın olduğumda nefretimi kusmama yardımcı oluyorsa ve belli duyguları bende canlandırıyorsa ne olursa dinlerim (dermişim :P).
bence Manson ne yaptığının farkında. sadece artistik yeteneklerini de müzik olayının içine katmaya çalışıyor... gibi... :)))

Mustafa dedi ki...

İlah mı.. Manson mı.. Adama en büyük tepki ilah kavramını reddettiğinden gelmedi mi zaten.. Onun için ne söylesek ne desek boş.. Adam kafasına eseni yapıyor.. Bazen eğlenmek istiyor, bazen acı çekmek istiyor..
Dinlemeyeli bir yıl olmuştur.. Canım çekti şimdi biraz dinleyeceğim..
Güzel yazı olmuş, teşekkürler.. .)

Besimi dedi ki...

Ben de uzun süredir dinlemiyordum. Esti öyle durduk yere. Fazla ciddiye almadığın sürece kafa müziktir M. Manson. Dı byudıfıl pipıl, dı byudıfıl pipılll...Aaaaaaaa...! :) Teşekkür benden.