Ne yalan söyleyeyim, Type O Negative hiçbir zaman tam anlamıyla hitap etmemiştir bana.
Takdir etmişimdir ancak.
Tarzlarıyla herhangi bir sorunum yok. Mesele, yaptıkları müziği benim beklediğimden daha farklı yönlere kanalize etmeleridir.
Bazen, yaptıkları müziğe ne gotik diyebiliyorsunuz, ne metal oluyor, ne rock ne de pop kategorisine sokabiliyorsunuz.
Böylesine ilginç müzikal bir seyri var Type O Negative elemanlarının.
Endüstriyel bir lezzet de bırakır esasında. Ancak, sanki abartılı klavye kullanımıyla ve rock ve gotiğe sadık kalınan tek özellikleri olarak Peter Steele'nin vokali kalıyor (gayet de hoş ses rengine sahiptir, belirtmeden geçemeyeceğim).
Her ne kadar ekşisözlükte vampir ya da satanist gibi yorumlar yapılmış olsa da kanımca ToN elemanlarının hayattan sıkılmış, sanayileşmiş yaşantının nimetlerinden faydalanmış ancak bu tür sıradanlıklara artık katlanamamaktan ileri gelen hayata bir tuz biber ekleme faaliyetidir yapmaya çalıştıkları
Tamam gotik öğeler vardır ancak bu öğeler ahlaki çöküntülerini ve sapkınlıklarını örtbas etmek için kullanılıyor olmalı. Melankolinin ve gotik müziğin asıl çürümüşlüğünün derinliğine inmeden, daha çok steril bir dokunuş vaad ediyor ToN bize.
Bunların yanında kendilerine has melodik bir monotonluk çizgisi de yakalamışlardır. Bu yönleriyle severim kendilerini.
''Ekim Pası'' ara sıra dinlediğim, takıldığım albümleridir.
Hatta ''My Girlfriend's Girlfriend'' adında şehvet, kan, yozlaşma kokan ve adeta ahlaki çöküntünün 'bu sadece başlangıcı' dercesine bir parçaları vardır ToN olmazsa olmazlarından.
Bahsini ettiğim duygu ve eğilimler romantizm çerçevesinden incelenmelidir. Yoksa kuru birer kelime olmaktan daha öteye gidemezler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder